Author: Mahamegha

ශ‍්‍රී ලාංකිකයන්ගේ ඒක පුද්ගල ලූණු පරිභෝජනය ඉතාමත් නරක සහ භයානක ලෙස ඉහළ යමින් පවතින බව, සෞඛ්‍ය අමාත්‍යංශය අනතුරු අඟවා තිබෙනවා. එය අනුමත උපරිම ප‍්‍රමාණය මෙන් තුන් ගුණයක්. එනම්, ග‍්‍රෑම් 15ක් පමණ වේ. මෙම අගය පෙර සඳහන් කළ යුරෝපා රටවල්වලටත් වඩා භයානක තත්ත්වයක්.

හෙළ වෙදකමේ ප‍්‍රත්‍යක්‍ෂ ඖෂධ භාවිතයට අප කිසිසේත් බිය විය යුතු නැත. ඒවා බටහිර ළදරුවන් විසින් අනුමත කොට, ලේබල් ගසා පැමිණෙන තුරු මුව අයා බලා සිටිය යුතු ද නැත. සිය මඩිය තර කර ගැනීමට අප රෝගී වන තුරු දෑස් අයා හිඳිනා බෙහෙත් වෙළෙන්දන් විසින් මතු යම් දිනෙක අපගේ ඖෂධය ම නුහුරු ඉංගිරිසි නමක් යටතේ අපට ම විකුණනු ඇත. එදිනට අපේ ඇත්තෝ ම එය වැඩි මිලට මිළ දී ගනු ඇත. ඉතිහාසය පුරාවට අප සිදුකොට ඇත්තේ එය යි.

ඇත්තට ම බාහිර ලෝකය පවතින්නේ මේ වගේ බල අරගල, යුද ගැටුම්, වසංගත, නියං, ගංවතුර… ආදි අනේක පීඩා මධ්‍යයේ යි. ඒවට මුහුණ දිදී කාලය ගත කරන අපිට අපේ ජීවිතයේ සිදුවන ඇත්ත දකින්න නම් කවදාවත් ස්වයං ව උපන් නුවණක් තිබ්බෙ නෑ නේ ද? මේ අතර අපිත් දිනෙන් දින වයසට යනවා.

රට වටකර වරකා ගස්, පේර ගස්, අඹ ගස්, කෙසෙල් ගස් තිබෙනා රටක ජීවත් වෙන අපි, වස විස කන්න මේ තරම් ජාතික ධනයක් කාබාසිනියා කිරීම ගැන හඬා වැලපිය යුත්තෙමු. ජාතියක් වශයෙන් ලැජ්ජාවට, අපහාසයට, උපහාසයට මෙන්ම ගැරහීමට ද ලක්විය යුත්තෙමු.

ජීවිතයක් අහිමි නො වූ පවුලක් සෙවීම නො මළ ගෙයකින් අබ මිටක් සෙවීමක් ම තරමට ඩෙංගු උණ රෝගය අපට බැට දෙන්නට පටන් ගත්තේ ගෙවී ගිය දශකයේ පටන් ය. ඩෙංගු මර්දන ව්‍යාපෘතීන් ක‍්‍රියාත්මක වුව ද මරණ සංඛ්‍යාව අඩුවක් වූයේ නැත.