Author: Mahamegha

සැබැවින් ම මේ සිංහල අපගේ රට ය.මේ සිංහල බෞද්ධ අපගේ රට ය. මේ ශාක්‍ය වංශයේ අභිමානවත් ආර්ය උරුමය සුරැකි රට ය. මේ ගෞතම බුද්ධ රාජ්‍යය පිහිටි රට ය. ලෝකයේ පවතින එක ම සිංහල බෞද්ධ රටෙහි සිංහල බෞද්ධයෙකු ලෙස ඉපදෙන්නට අප ලද භාග්‍ය අභිමානයෙන් යුතු ව සිහි කැඳවිය යුතු දෙයකි.

සුනඛයෙකුට ගලකින් ගැසූ විට ඌ උත්සහ දරන්නේ ගල සපා කන්නට ය. ඒ සැකය නිසා ය. සිංහයෙකුට ගලකින් ගැසූ විට ඌ විමසිලිමත් වන්නේ ගල ආවේ කොතැනින් ද කියා ය. ඒත් සැකය නිසා ය. සිංහයා, සැක කළ යුතු තැන ම සැක කරමින් ප‍්‍රඥගෝචර වන අතරේ, සුනඛයා සැක කළ යුතු තැන පසෙක තිබිය දී ඉන්ද්‍රිය ගෝචර ව පමණක් ම කි‍්‍රයා කරයි.

ඥානය තිබුණු ආච්චි අම්මලාගේ වර්තමාන මිණිබිරියන්, ගොඩපර ගස් යට සිට ගොඩපර සාරයෙන් නිෂ්පාදනය කර ඇතැයි වෙළඳ දැන්වීම්වලින් කියනු ලබන ‘ෂැම්පු’ වර්ග බෝතල් ගණනින් සෞඛ්‍යට මෙන් ම පරිසරයටත් වින කරන රසායනික සංයෝග කන්දරාවක් සමඟ හිස ගල්වාගෙන එහි ඇති ඔසු ගුණ ගැන කයිවාරු ගසති.

හතර වරිගෙ කාටවත් පිළිකා රෝගය නො වැලඳුණු නිවසකින් අබ අහුරක් ගෙන එන්නැයි ලංකාවේ කාට හෝ පැවසුවහොත් එය නො අනුමානව ම අසීරු කාරණාවක් වනු ඇත. කෙනෙකු වෛද්‍යවරයෙකුගෙන් අසන්නට අකමැති ම, අමිහිරි ම වචන දෙකක් අපේ පරම්පරාවේ බොහෝ දෙනෙක් දැන් අසමින් සිටිති. ‘‘ඔබට, ඔබේ ඥාතියාට පිළිකාවක් !”

රටේ ලෝකේ හැම ප‍්‍රශ්නයක් ම අපේ ප‍්‍රශ්න කරගෙන දුම් දමමින්, ගිනි පිට කරමින් මොන තරම් නම් පීඩනයක ද අපේ ඔළු හැම වෙලේ ම තියෙන්නෙ? ඇත්තට ම අපි ඔළුවට පුරවන් ඉන්නේ ඔළුවෙ එහෙම තියා ගන්න උවමනා බර ද? ඔය ප‍්‍රශ්න කන්ද ම විසඳුවත් අපේ සැබෑ ප‍්‍රශ්නෙට විසඳුමක් ලැබෙනව ද?